Yaşamak en güzel şey. Hayatta olduğunu bilmek, özümsemek, farkına varmak, güzelliklerle birlikte çirkinlikleri de görmek, ama hakikaten görmek.
Keşke diye başlayan cümlelerin hayatımızda olmasının çok bir anlamı da yok ancak, farkındalıklarımızın artmasına katkı koyduğundan bazen olmasında yarar bile görüyorum. Ölçüsünde olmak şartıyla.
Güzel olmak istiyor her insan, özel olmak istiyor. Sevdikleri için. Bende varım diyebilmek için.
Keşkesiz yaşam için diye başlayan kitap sözü yada adı kıvamında cümleleri kullansak da sık sık, yaşamak, görmek, algılamak, hissetmek gerekiyor.
Bırakalım her çocuk kendi öğrensin, deneyimlesin zamanı varken.
Bırakalım kendi öğrensin düşmeyi, sonrada kalkabilmeyi..
Bırakalım kendi söylesin avazı çıktığı kadar bağırarak şarkı söylemeyi..
Bırakalım aşık olsun, sevsin, sevilsin, ayrılsın, ayrılmasın.
Bırakalım kendi acı çeksin, ders çıkarsın, tekrar mı acı çekmek istiyor, bırakalım gene çeksin..
Bırakalım kendi yaşlansın.
Bırakalım kendi tecrübe etsin, etmesi gerekenleri.
İhtiyaç hissederse sorar zaten büyüklerine, açıp okur istediği kitabı, sorar yolunu kaybederse etrafına.
Çok kolay değil .
Çok kolay değil bırakmak, söylemesi, yazması kolay gibi görünse de.
Başka çaresi yok. Keşke dememek için, bırakmak. En güzeli . (Uzaktan ve çaktırmadan kontrolü elden bırakmadan ama)
